Jos van Wieren
De eerste wapenfeiten van Jos dateren uit 1960. Toen won hij op de Bondspartij voor schooljongens een vierde prijs met D. Hovenga en A. Wassenaar.
Twee jaar later kaatst hij zich op de Freule met Tj. Hiemstra en R. Rienks naar een zesde prijs.
Toen hij in 1966 reserve-eersteklasser werd, leverde hij meteen ook één van zijn opvallendste prestaties.
Samen met Jan Tamminga en Gerrit Langerak kaatsten zij zich tot in de finale op de PC.
Een PC, die door de aanhoudende regenbuien eerst nog anderhalf uur werd uitgesteld.
Naast Jos stonden ook de namen van Klaas en Robert op de lijst. Robert was gesteld met de Deinumer PC-koning van 1965 Hein Zijlstra.
Maar ze werden al in de eerste omloop verslagen door… Klaas en z’n maten. Echter niet eerder dan op 5-5 en 6-4.
Klaas sneuvelde evenwel in de tweede omloop.
Jos verkeerde in goed gezelschap, want de Sneker Gerrit Langerak kwam uit het winnende partuur van 1965.
De eerste twee omlopen gaven weinig problemen. Maar in de halve finale tegen Hotse Schuil, Johannes Westra en Piet IJsbrandij moest er worden gestreden tot op vijf eersten gelijk.
In de finale troffen ze Rienk de Groot, Gerrit de Jong en Dirk Talsma tegenover zich.
Zes hele jeugdige finalisten: twee negentien jarigen, twee van twintig, eentje van 21 jaar en Rienk de Groot met 23 jaar de senior.
Het werd een finale zonder veel krachtsverschil. Na drie eersten gelijk en twee spel gelijk kaatsten De Groot c.s. zich tenslotte op 5-4 en 6-2 in de kransen.
De koningsprijs werd toegekend aan Gerrit de Jong.
In 1967 treedt Jos aan op de Bondspartij met broer Klaas en Lammert Breuker. Ze behalen een knappe vierde prijs.
De vijfde prijs op de Bond behaalde hij in 1969 met Jan Posseth en Lammert Breuker.
Dat jaar mag misschien gekenmerkt worden als het beste seizoen van Jos met twee eerste , drie tweede -en twee derde prijzen.
Geplaagd door blessures, sloot Jos zijn carriére van de ene op de andere dag af.
“Op woansdeitemiddeis holden wy as jonges op it skoalplein wol únderlinge kompetysjes.
Wy makken sels kránsen fan klimopplanten en pispotten ut ‘e hage, opsierd meigoudsjeblommen. It keatsen wie alles.
Dêr dienen wy alles foar.. Wy leinen sels wol linen. Dat úntbrekt der no wolris oan by de jeugd.
Alles moat klearlein wurde. Dan wolle se wol komme, mar ut harsels dogge se it hast net.
Nei ‘t ik ophold mei keatsen, ha ik ferskillende bestjoerlike funksjes hán en yn kommisjes sitten.
Ik draaide al mei yn ‘t bestjoer fan ‘e Feriening fan Keatsers. Letter ha ‘k fjouwer jier in sit hán yn ‘t haadbestjoer fan ‘e KNKB en haw 30 jier yn ús eigen ferieningsbestjoer zitten. ”
“Dat bestjoer hat altyd in hechte ploech west. Minsken, dy’t der in protte foar dogge en de hannen út ‘e mouwen stekke.
Dat jout ek bining en gesellichheid. Dat wolle wy ek graach biede. Wy stribje altyd nei perfeksje.
Elk dyt te keatsen komt of hjir as taskoger is, dy wolle wy ‘t nei it sin meitsje. Mei sa ‘n ynstelling kin de feriening fansels noch jierren foarut. ”
Ik ha mear noed oer it keatsen op himsels dan yn KNKB-ferbán. Ik ha altyd tsjin de úntwikkeling fan ‘e nap west.
Yn te tiid dat it spile siet ik yn it haadbestjoer en wie ik der ek op tsjin, mar as iennichste.
De problemen dêr’t we no mei sitte, komme fuort ut de nap.
Dêrtroch is in stik spul en belibbing fan it keatsen weirekke. En no barst it spul út syn foegen op in fjiltsje fan 60 by 32 meter.
Wy ha it Fryske spul ferkrêftsje litten troch de Belgyske ynfloeden. De diskusje gie altyd oer de nap, wylst de diskusje gean moatten hie oer it oantrekliker meitsjen fan it spul.
Sjochris hoe ‘t de minsken klappe by in trik-trak sitewaasje. Dus dy moatte werom komme.
It is mei it tennis alkrekt sa: de minsken binne al gau flau fan elke kear wer in ace.
Se komme oerein by in moaie rally. De keatsers freegje har no net mear of: hoe slaan ik dy bal, mar: hoe krij ik ‘m yn ‘e nap.
It gefolch hat west dat der ek mei barstens geweld opslein wurde moat. It giet sawol op as út om direkte winst en dat wurdt stadichwei ferfelend.
Se sizze wolris: it wurdt wat saai op it keatsfjild. Ja, der is ek niks oars mear as dat.
As de minsken weibliuwe is it dien. In soad ferienings kinne net sunder de grutte partijen en dus net sunder publyk.
Dat binne ynkomsten wer’t ferienings op draaie. No prate se der oer om it fjild tolve meter langer te meitsjen, mar wêr bedarrest dan? By sommige fjilden kin dat net iens.
It giet dus net de goede kant út, fyn ik. En der binne folle mear dy’t der sa’ oer tinke.
Eins soenen de ofdielings har folle faker utsprekke moatte oer beskate saken. Se litte it belied te faak oer oan it haadbestjoer.
Ofdielings soenen yn federatyf ferban in stanpunt ynnimme moatte, miskien dat der dan wat berikke wurde kin.
Ja, sa is der noch genoch te dwaan yn it bestjoer…”
Jos eindigde zijn aktive kaatscarriére met het totaal van 6 eerste, 8 tweede en 16 derde-vierde prijzen. Zijn puntentotaal werd 50.
| Puntenlijst : | ||||
| Jaar: | Eerste prijzen: | Tweede prijzen: | Derde-vierde prijzen: | Koning: |
| 1966 | 2 | 2 | 2 | – |
| 1967 | – | – | 3 | – |
| 1968 | 1 | 3 | 4 | – |
| 1969 | 2 | 3 | 2 | – |
| 1970 | 1 | – | 3 | – |
| 1971/73 | – | – | 1 | – |
| 1974 | – | – | 1 | – |
| Totaal: | 6 | 8 | 16 | |
| Bond: | – | – | 1 | – |
bron: Jubileumboek Kv Foarút, Auteur: Jelle Bangma